Torby były na Kurpiach powszechne od najdawniejszych czasów. Zewnątrz torba była owłosiona, co zabezpieczało wnętrze przed deszczem i śniegiem. Torby borsucze używane były jeszcze w połowie ub. wieku, potem zaczęto używać torby ze skór cielęcych. Torby zawieszane były na pasach rzemiennych, regulowanych przy pomocy żelaznych lub mosiężnych klamer. Dziś torby podróżne Kurpiów znajdują się w niektórych muzeach .
Zarówno codzienny ubiór używany do pracy, jak i odzież odświętna była na Kurpiach zawsze szyta z samodziału tkanego przez Kurpianki na krosnach. Także krój tej odzieży tak dla mężczyzn, jak i kobiet był zasadniczo jednolity a różnił się barwą i szczegółami. Dopiero z końcem XIX w. i z początkiem XX wieku nastąpił przełom w życiu Kurpiów, wyrażający się również w ich stroju. Początkowo zmiany te dotyczyły głównie materiałów z których szyto odzież; po wojnach zarzucono samodziały a zaczęto używać gotowej odzieży pochodzenia fabrycznego. W ten sposób zarzucony został strój dawnych bartników, strzelców a także bursztyniarzy i rudników, pasterzy i spławników.